جنبه های بیولوژیکی و بالینی لیزر موهای زائد

موهای زائد و یا موهای ناخواسته از لحالظ پزشکی، اجتماعی و فرهنگی اهمیت قابل توجهی دارند و بنابراین در هر دو جنس زن و مرد و در همه نژادها مورد توجه و دستکاری قرار می گیرند. ظهور تعداد بالایی از درمان های موجود گواه بر این حقایق است. به طور سنتی، هیرسوتیسم، هایپرتریکوز با الکترولیز/ترمولیز، موچین، تراشیدن، اپیلاسیون و شکرک زدن، کندن، نخ کشیدن، مواد موبر و اشعه ایکس درمان می‌شوند. با این حال، مشخص شد که این روش ها کند، خسته کننده، دردناک، غیرعملی برای درمان نواحی بزرگ و در بیشتر موارد موقتی هستند.  نیاز به یک روش طولانی مدت، غیرتهاجمی، سریع، مطمئن و ایمن به یک ضرورت در جامعه ما بدل شده است. همانطور که تکنولوژی به بلوغ رسید، لیزر موهای زائد نه تنها برای یک روش ایمن، غیر تهاجمی، بدون درد، بلکه برای سرعت موثر، سریع، آسان برای کار و فناوری مقرون به صرفه، تقاضای فزاینده ای ایجاد کرد.

امروزه، اپیلاسیون توسط لیزر و سایر فناوری های مبتنی بر نور یکی از سریعترین روش های در حال رشد در درماتولوژی زیبایی مدرن است. از آنجایی که تحقیقات و تجربیات بالینی بیشتری در زمینه لیزر موهای زائد به دست می‌آید، تولیدکنندگان و پزشکان موظف شده‌اند به دنبال نتایج ایمن‌تر و مؤثرتر باشند. از زمانی که اولین دستگاه لیزر موهای زائد در سال 1995 وارد بازار شد، بیش از 15 سیستم لیزر توسط سازمان غذا و داروی آمریکابرای هدف قرار دادن فولیکول های مو تایید شده است. این سیستم ها عبارتند از یاقوت سرخ (694 نانومتر)، الکساندریت (755 نانومتر)، دیود (800-1000 نانومتر)، نئودیمیم با سوئیچ Q و پالس بلند: ایتریم-آلومینیوم-گارنت (Nd:YAG؛ 1064 نانومتر) و نور پالسی شدید ( IPL) منابع (550-1200 نانومتر). دستگاه هایی که کروموفورهای اگزوژن را هدف قرار می دهند، ذرات کربن به اضافه لیزر Nd:YAG با سوئیچ Q (1064 نانومتر) و اسید 5-آمینولولونیک هستند.